منم یک تقویم پر از زمستون چله نشینه دلی دربو داغون

سال کبیسمو شمردم از هیچکسی حاطره ای ندارم

 جز یک نفر که دربو داغونم کرد

 بره بودم گرگ بیابونم کرد

اما دلم تو غربت بیابون اصلا نشد پشیمون

ای دل دیوونه کی قدرتو می دونه برو فکر خودت باش پر از گرگ زمونه

باز منتظر نشستی آب می شی دستی دستی تو هم باید مثل اون دلش رو می شکستی

 

خودم می خوام دلم راضی نمی شه
خودم می خوام دلم می گه نمی شه

تو از من دور شدی واسه همیشه
خودم می خوام دلم راضی نمی شه

هر چی به دل می گم دل می گه بسه
می گه درهای عاشقی رو من بسه           
می گه قکر نکنی هنوز نشسته

دلم  می گه که خواستنت فریبه نگاهام
می گه با نگاهت فریبه

نمی خواست که دیگه در به در شه آخه دلم هنوز پاک و نجیبه

خودم می خوام ولی دل رو به رومه می گه عاشقی تنها آبرومه

نبر آبروی عشق رو دوباره طاقت زخم تازه رو نداره

تو از من دور شدی واسه همیشه...

صدای گامهای نشنیده هات را میشنوم آنجا که زمان به عقب بر می گردد و من بی

رحمان محکوم هستم به گناهی که هرگز مرتکب نشده ام صدایی لرزان مرا میگوید

امیدوارانه بساز و من امیدوارانه میسازم و آگاهانه میسوزم همیشه چوب گذشته ام را

خواهم خورد گذشته ای که به پاکی گذراندم و به نا پاکی محکوم است!!!

شبها دو چشم اشکبارم را که دید دور از نگاه مهربان عاشقت دور از نوازشهای چشمان

تارت اینک منم در پیله ی تنهایی خود ماندگار اینک من اینجایم به زور روزگار...