صدای گامهای نشنیده هات را میشنوم آنجا که زمان به عقب بر می گردد و من بی

رحمان محکوم هستم به گناهی که هرگز مرتکب نشده ام صدایی لرزان مرا میگوید

امیدوارانه بساز و من امیدوارانه میسازم و آگاهانه میسوزم همیشه چوب گذشته ام را

خواهم خورد گذشته ای که به پاکی گذراندم و به نا پاکی محکوم است!!!

شبها دو چشم اشکبارم را که دید دور از نگاه مهربان عاشقت دور از نوازشهای چشمان

تارت اینک منم در پیله ی تنهایی خود ماندگار اینک من اینجایم به زور روزگار...