آخرین حرفهام واسه کسی که معنی عشقو تو صداش پیدا کردم:

 بغض پائیزیه ابرم بغض یه غروب غمناک شاهد شکستن من قطره بارون رو خاک

 
غربته هر چه غروبه غم هر چی ابر دنیاست

کوله بار این غریبه جاده در به دریهاست

میون تنهای دنیا شده تنهائی نصیبم کاشکی بودی و می دیدی اینجا بی تو چه غریبم

کاش می دونستی که بی تو مرگه تدریجیه هستیم

یاده تو تنها رفیقه تویه هشیاریو و مستیم

من عاشق این بغض پاییزیم . بغض همیشه زاده ی عشقه . یه عاشق می تونه بغض رو متولد کنه .

اگه تو بخوای بشکنی من با قلبم تکه های شکسته تو وصله می کنم . بارون روی خاک ، مردابه نه

قطره . جای تو ، توی قلب منه . مگه کسی توی قلب معشوقش هم غریب می شه ؟! بی حضور تو

، کوله بار منم فقط در به دریه ، سیاهیه ، شکسته ، مرگه . مگه من مردم که بگذارم تو تنها بمونی . من
قول دادم تا وقتی زنده هستم نگذارم تنها بمونی . تو رو خدا بگذار منم باشم . فرصت بده تا ثابت

کنم می تونم خوشبختت کنم . مهم نیست چقدر باشه . مهم اینه که تو دیگه عذاب نکشی . من نمی

تونم عذاب کشیدنتو ببینم . من هزاران هزار بار آرزوی مرگ می کنم وقتی تو آشفته ای . من تو

مال همیم . نیمه ی گمشده ی هم . چرا می خوای با چیزی که واسه من مهم نیست ،‌ منو از بودن
با کسی که شبها فقط به خاطر سلامتیش تا سحر دعا کردم و اشک ریختم محروم کنی . مگه نمی خوای به

من ادای دین کنی ! پس یه باره دیگه بهم فرصت بده تا ثابت کنم با تمامی وجود عاشقتم .

توروخداااااا